Tuesday, August 21, 2007

ครบปี

ครบปีแล้วที่เขมจากพวกเราไป

หนังสือที่คิดว่าจะเขียนให้
ก็เสร็จไปไม่ถึงหนึ่งในสิบ

แต่ชีวิตของพวกเราก็ยังดำเนินต่อไป
โดยที่ไม่มีใครลืมเขมเลย

เขม วันที่เขมจากพวกเราไปครบปี
พวกเราก็ได้ทำบุญให้นายแล้วนะ
เราเชื่อว่านายจะได้บุญที่พวกเราอุทิศไปให้

ขอให้นายคุ้มครองพวกเราให้ทำงานที่ตั้งใจไว้สำเร็จด้วย

Monday, August 21, 2006

เขมรัตน์ นิ่มปุญญกำพงษ์

เขมรัตน์ นิ่มปุญญกำพงษ์ หรือที่เพื่อนๆพี่ๆเรียกว่าเขม น้องๆเรียกพี่เขม เป็นหนุ่มน้อยที่ตัวไม่น้อยสักเท่าไร

เขม เข้าค่ายโอลิมปิกครั้งแรกตอนม4 โดยมีเพื่อนๆเตรียมรุ่นเดียวกัน ที่พี่ติวให้ 4 คนเข้าค่ายด้วยกัน โดยในสี่คนเขมเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายที่สุด ถึงแม้หัวจะไม่ไวเท่า เพชร จะเล่นกีฬาไม่เก่งเท่า นุ จะไม่มีอารมณ์ขันเท่า มรรค แต่ในสี่คนแล้ว พี่ชอบนิสัยของเขมมากที่สุด

ซึ่งเขมก็ไม่ได้ทำให้พี่ผิดหวัง เขม ตั้งใจเรียน และก็ฝึกซ้อมทำโจทย์ แต่ก็ไม่เครียดจนเกินไป รู้จักแบ่งเวลาให้เพื่อนๆ ด้วยการตี warcraft กับเพื่อนๆ (ซึ่งถ้าเขมเล่นเป็น Orc ก็มักจะไม่มีใครสู้ได้) เขมเข้าค่ายเป็นเวลาสองปี ก็ได้เป็นตัวแทน โดยไปแข่งครั้งแรกที่ตุรกี ได้เหรียญทองแดงกลับมาจาก IOI'99 และในปีถัดไป IOI2000ที่ปักกิ่ง เขมก็เอาเหรียญเงินกลับมาให้คุณพ่อคุณแม่ อาจารย์ เพื่อนๆ และน้องๆได้

นอกจากความสามารถด้านการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อการแข่งขันแล้ว เขมก็ยังช่วยงานโรงเรียนอย่างเต็มที่ ตั้งแต่เป็นกรรมการชุมนุมคอมพิวเตอร์ ตอนม4 เป็นรองประธานฝ่ายวิชาการชุมนุมคอมพิวเตอร์ ตอนม5 ซึ่งก็ได้ช่วยงานพี่ได้เยอะมากๆ พอตอนม6 อาจารย์ก็ได้มอบหน้าที่ประธานชุมนุมคอมให้เขม ทั้งๆที่ ถ้าเทียบกันแล้ว ด้านการเขียนโปรแกรม เขมคงสู้เพชรไม่ได้ แต่พี่ก็คิดว่าอาจารย์เลือกคนไม่ผิด เพราะุ้ถ้าเป็นด้านมนุษยสัมพันธ์ ด้านการทำงาน ล่ะก็ เขมทำได้ดีกว่าเพชรอย่างเห็นได้ชัด

เขม เป็นเด็กดีเชื่อฟังคุณพ่อคุณแม่ แม้ว่าเขมจะชอบคอมมาก แต่เขมก็ทำตามความตั้งใจของคุณพ่อที่อยากให้เป็นหมอฟัน จะได้รับช่วงต่อจากท่านได้ เขมยอมทิ้งโอกาสที่จะไปเรียนเมืองนอกเหมือนเพื่อนๆน้องๆ เพื่อที่จะทำความฝันของคุณพ่อให้เป็นจริง

แล้วปีนี้ เขมก็ทำสำเร็จ เขมเรียนจบ ทันตะ จุฬา เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรเมื่อเดือนกรกฏาคม ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ไปงานจริงก็ตาม แต่พี่ก็โชคดี ได้มีโอกาสไปแสดงความยินดีกับเขมในวันซ้อมด้วย เขมบอกพี่ว่า ตอนนี้ช่วยที่โรงพยาบาลทำsoftwareอยู่ พี่ก็ดีใจที่ว่า เขมยังได้ทำสิ่งที่ตัวเองรัก

แต่วันนี้ ตอนเที่ยงพี่ก็ได้รับข่าวร้าย ว่าน้องชายของพี่คนนี้ ได้จากไปแล้ว ด้วยวัยอันไม่สมควร ซึ่งพี่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากสวดมนต์ขออารธนาคุณพระศรีรัตนไตร และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย รวมทันผลบุญที่พี่และเขมได้ทำไว้ จงดลบันดาลให้เขมไปสู่สุขติ

พี่เชื่อว่าการที่เขมเป็นเด็กดีของพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ เป็นพี่ที่ดีของน้องสาว เป็นรุ่นน้องที่ดีของรุ่นพี่ เป็นเพื่อนที่ดีของเพื่อนๆ เป็นรุ่นพี่ที่ดีของรุ่นน้อง เป็นคนดีของสังคมมาโดยตลอด จะทำให้เขมได้ไปที่ๆดี

ขอให้เขมนอนหลับอย่างสงบนะ

พี่แก้ว สุจิต พงษ์นุ่มกุล

Friday, February 03, 2006

Welcome

ทำblogขึ้นมาแทนเวปบอร์ด เพราะขี้เกียจ แล้วอันนี้ก็มี Autofeed ด้วย
เอาไว้ถามalgo+สัพเพเหระกันละกัน